100%

Het merk fietsbrillen van Peter Sagan.
Shoppen bij
Filters
We kunnen geen producten vinden die overeenkomen met de selectie.

100% Sagan

Zonnebrillen of zonnebrillen (informeel ook wel tinten genoemd) zijn een vorm van beschermende brillen die in de eerste plaats zijn ontworpen om te voorkomen dat fel zonlicht en zichtbaar licht met hoge energie de ogen beschadigen of storen. Soms kunnen ze ook dienen als visueel hulpmiddel, omdat er ook brillen of brillen bestaan met gekleurde, gepolariseerde of verduisterde lenzen. In het begin van de 20e eeuw werden ze ook wel zonnespeakers genoemd (valsspelers die toen nog een Amerikaanse slang voor brillen waren).[1].
De American Optometric Association raadt het dragen van een zonnebril aan die ultraviolette straling (UV) blokkeert wanneer iemand zich in het zonlicht[2] bevindt om de ogen te beschermen tegen UV en blauw licht, wat verschillende ernstige oogproblemen kan veroorzaken. Het gebruik ervan is onmiddellijk na sommige chirurgische ingrepen, zoals LASIK, verplicht en wordt aanbevolen voor een bepaalde periode in stoffige gebieden, bij het verlaten van het huis en voor een tv-scherm of computermonitor na LASEK. Het is belangrijk op te merken dat een donkere bril die de UV-straling niet blokkeert, schadelijker kan zijn voor de ogen dan een bril die helemaal geen oogbescherming draagt, omdat deze de neiging heeft de pupil te openen en meer UV-stralen in het oog toe te laten. Zonnebrillen worden al lang geassocieerd met beroemdheden en filmacteurs, vooral vanuit de wens om hun identiteit te maskeren. Sinds de jaren veertig van de vorige eeuw is de zonnebril populair als modeaccessoire, vooral op het strand.
Inhoud
1
Geschiedenis
1.1
Voorlopers
1.2
Moderne ontwikkelingen
2
Functies
2.1
Visuele helderheid en comfort
2.2
Bescherming
2.2.1
Beoordeling van de bescherming
2.3
Andere functies
3
Normen
3.1
Australië
3.2
Europa
3.3
Verenigde Staten
4
Speciaal gebruik
4.1
Rijden met een landvoertuig
4.2
Vliegtuig beloodsen
4.3
Sport
4.4
Ruimte
5
Bouw
5.1
Lens
5.2
Frames
5.3
Neusbrug
6
Mode (alfabetisch)
6.1
Vlieger
6.2
Browline
6.3
Overmaats
6.4
Rolluiken
6.5
Theeën
6.6
Wayfarer
6.7
Wrap-around
7
Varianten
7.1
Clip-on
7.2
Gradiënt lenzen
7.3
Opklapbaar
7.4
Gespiegeld
8
Andere namen
9
Grote merken
10
Zie ook
11
Referenties
12
Externe links
Geschiedenis
Voorlopers
 
De sneeuwbril van de Inuit werkt door de blootstelling aan het zonlicht te verminderen, niet door de intensiteit ervan te verminderen.
In de prehistorische en historische tijd droegen de Eskimo's een afgeplatte "bril" van walrus-ivoor, die door smalle spleten keek om schadelijke reflecterende zonnestralen tegen te houden[3][4][4].
Er wordt gezegd dat de Romeinse keizer Nero graag gladiatorengevechten met geslepen smaragden zag. Deze lijken echter eerder te hebben gewerkt als spiegels.[5] Zonnebrillen van platte ruiten van rookkwarts, die geen corrigerende werking boden, maar wel de ogen tegen schittering beschermden, werden in China in de 12e eeuw of mogelijk eerder gebruikt. Oude documenten beschrijven het gebruik van een dergelijke kristallen zonnebril door rechters in oude Chinese gerechtshoven om hun gelaatsuitdrukkingen te verbergen terwijl ze getuigen ondervragen.
James Ayscough begon in het midden van de 18e eeuw, rond 1752, te experimenteren met getinte brillenglazen. Dit waren geen "zonnebrillen" zoals die term nu wordt gebruikt; Ayscough geloofde dat blauw- of groengetint glas kon corrigeren voor specifieke gezichtsstoornissen. Bescherming tegen de zonnestralen was geen zorg voor hem. Een van de vroegst bewaard gebleven afbeeldingen van een persoon met een zonnebril is van de wetenschapper Antoine Lavoisier in 1772.
 
Antoine Lavoisier voert een experiment uit met betrekking tot verbranding door versterkt zonlicht.
Geel/amber en bruin getinte brillen waren in de 19e [dubieuze - bespreken] en begin 20e eeuw ook een veel voorgeschreven item voor mensen met syfilis, omdat gevoeligheid voor licht een van de symptomen van de ziekte was.
Moderne ontwikkelingen
 
Effect van een paar gepolariseerde filters
In 1913 werden Crookes-objectieven[7] geïntroduceerd,[8] gemaakt van glas met cerium dat ultraviolet licht blokkeert.[9][10][10] In het begin van de jaren 1920 begon het gebruik van zonnebrillen steeds meer ingang te vinden, vooral onder filmsterren. De goedkope, in massa geproduceerde zonnebril van celluloid werd in 1929 voor het eerst geproduceerd door Sam Foster. Foster vond een kant-en-klare markt op de stranden van Atlantic City, New Jersey, waar hij begon met de verkoop van zonnebrillen onder de naam Foster Grant van een Woolworth op de Boardwalk.[11] In 1938 schreef het tijdschrift Life magazine over hoe zonnebrillen een "nieuwe rage waren voor het dragen van een zonnebril in de straten van de stad .... een favoriete genegenheid van duizenden vrouwen in de V.S.". In 1937 werden in de Verenigde Staten 20 miljoen zonnebrillen verkocht, maar geschat werd dat slechts ongeveer 25% van de Amerikaanse dragers ze nodig hadden om hun ogen te beschermen.[12] Gepolariseerde zonnebrillen kwamen voor het eerst beschikbaar in 1936, toen Edwin H. Land begon te experimenteren met het maken van brillenglazen met zijn gepatenteerde Polaroid filter. In 1947 begon de Armorlite Company met de productie van lenzen met CR-39-hars[13].
Op dit moment is Xiamen, China, de grootste producent van zonnebrillen ter wereld, met een haven die jaarlijks 120 miljoen paar zonnebrillen exporteert[14].
Functies
Visuele helderheid en comfort
Deze sectie heeft extra citaten nodig voor verificatie. Help dit artikel te verbeteren door citaten toe te voegen aan betrouwbare bronnen. Ongewonnen materiaal kan worden aangevochten en verwijderd.
Vind bronnen: "Zonnebril" - nieuws - kranten - boeken - geleerde - JSTOR (november 2013) (Leer hoe en wanneer u deze sjabloonboodschap kunt verwijderen).
Een zonnebril kan het visueel comfort en de visuele helderheid verbeteren door het oog te beschermen tegen verblinding.[15].
Verschillende soorten wegwerpzonnebrillen worden aan patiënten verstrekt na ontvangst van mydriatische oogdruppels tijdens oogonderzoeken.
De lenzen van gepolariseerde zonnebrillen verminderen de schittering die onder bepaalde hoeken wordt gereflecteerd door glanzende niet-metalen oppervlakken, zoals water. Ze laten dragers in het water kijken als er anders alleen maar oppervlakteverblinding te zien zou zijn, en ze elimineren schittering van het wegdek bij het rijden in de zon.
 
Brede tempelarmen beschermen tegen "strooilicht" dat van opzij binnenkomt.
 
Zonnebril met slanke tempelarmen
Bescherming
Zonnebrillen bieden bescherming tegen overmatige blootstelling aan licht, inclusief de zichtbare en onzichtbare componenten.
De meest wijdverbreide bescherming is tegen ultraviolette straling, die op korte en lange termijn oogproblemen kan veroorzaken zoals fotokeratitis, sneeuwblindheid, staar, pterygium en verschillende vormen van oogkanker.[16] Medische deskundigen adviseren het publiek over het belang van het dragen van een zonnebril om de ogen te beschermen tegen UV-straling;[16] voor een adequate bescherming adviseren deskundigen een zonnebril die 99% of meer van het UVA- en UVB-licht weerkaatst of filtert, met golflengtes tot 400 nm. Zonnebrillen die aan deze eis voldoen, worden vaak aangeduid als "UV400". Dit is iets meer bescherming dan de veel gebruikte norm van de Europese Unie (zie hieronder), die voorschrijft dat 95% van de straling tot slechts 380 nm moet worden gereflecteerd of gefilterd.[17] Zonnebrillen zijn niet voldoende om de ogen te beschermen tegen permanente schade door rechtstreeks naar de zon te kijken, zelfs niet tijdens een zonsverduistering. Voor het direct zien van de zon zijn speciale brillen nodig, ook wel zonnekijkers genoemd. Dit type brillen kunnen UV-straling filteren die schadelijk is voor de ogen.[18]
Meer recentelijk is zichtbaar licht met hoge energie (HEV) betrokken geweest als oorzaak van leeftijdsgebonden maculadegeneratie;[19] voordien bestond er al een discussie over de vraag of "blauwe blokkerende" of amberkleurige lenzen een beschermend effect kunnen hebben.20] Sommige fabrikanten ontwerpen al een bril om blauw licht te blokkeren; de verzekeringsmaatschappij Suva, die de meeste Zwitserse werknemers dekt, vroeg oogspecialisten rond Charlotte Remé (ETH Zürich) om normen voor blauwe blokkering te ontwikkelen, wat leidt tot een aanbevolen minimum van 95% van het blauwe licht.[17][21][21] Zonnebrillen zijn vooral belangrijk voor kinderen, omdat hun ooglenzen veel meer HEV-licht doorlaten dan volwassenen (lenzen 'geel' met de leeftijd).
Er is gespeculeerd dat zonnebrillen huidkanker bevorderen.[22] Dit is te wijten aan het feit dat de ogen worden misleid om minder melanocyt-stimulerend hormoon in het lichaam te produceren.
Beoordeling van de bescherming
De enige manier om de bescherming van een zonnebril te beoordelen, is de lenzen te laten meten door de fabrikant of door een goed uitgeruste opticien. Verschillende normen voor zonnebrillen (zie hieronder) maken een algemene classificatie van de UV-bescherming mogelijk (maar niet de bescherming tegen blauw licht), en fabrikanten geven vaak eenvoudigweg aan dat de zonnebril voldoet aan de eisen van een specifieke norm in plaats van de exacte cijfers te publiceren.
De enige "zichtbare" kwaliteitstest voor zonnebrillen is hun pasvorm. De lenzen moeten dicht genoeg bij het gezicht passen zodat er maar heel weinig "strooilicht" het oog van opzij of van boven of onder kan bereiken, maar niet zo dicht dat de wimpers de lenzen besmeuren. Om te beschermen tegen "strooilicht" van opzij, moeten de lenzen dicht genoeg bij de slapen passen en/of samensmelten tot brede tempelarmen of lederen oogkleppen.
 
Polaroid Zonnebril
Het is niet mogelijk om de bescherming die een zonnebril biedt te "zien". Donkere lenzen filteren niet automatisch meer schadelijke UV-straling en blauw licht uit dan lichte lenzen. Ontoereikende donkere lenzen zijn nog schadelijker dan onvoldoende lichte lenzen (of het dragen van geen zonnebril) omdat ze de pupil ertoe aanzetten om breder te openen. Als gevolg daarvan komt er meer ongefilterde straling in het oog. Afhankelijk van de productietechnologie kunnen voldoende beschermende lenzen veel of weinig licht blokkeren, wat resulteert in donkere of lichte lenzen. De kleur van de lens is ook geen garantie. Lenzen van verschillende kleuren kunnen voldoende (of onvoldoende) UV-bescherming bieden. Wat blauw licht betreft, geeft de kleur ten minste een eerste indicatie: Blauwe blokkerende lenzen zijn meestal geel of bruin, terwijl blauwe of grijze lenzen niet de nodige bescherming tegen blauw licht kunnen bieden. Niet elke gele of bruine lens blokkeert echter voldoende blauw licht. In zeldzame gevallen kunnen lenzen te veel blauw licht (d.w.z. 100%) wegfilteren, wat het kleurzicht beïnvloedt en gevaarlijk kan zijn in het verkeer wanneer gekleurde signalen niet goed worden herkend.
Hoge prijzen kunnen niet voldoende bescherming garanderen, omdat er geen verband is aangetoond tussen hoge prijzen en verhoogde UV-bescherming. Een studie uit 1995 meldde dat "Dure merken en polariserende zonnebrillen geen optimale UVA-bescherming garanderen"[23] De Australische Commissie voor Mededinging en Consumentenzaken heeft ook gemeld dat "[c]onsumers niet kunnen vertrouwen op de prijs als kwaliteitsindicator"[24] Uit een onderzoek is zelfs gebleken dat een generieke bril van 6,95 dollar een iets betere bescherming biedt dan de dure Salvatore Ferragamo-glazen [25].
 
Het beschermen van zijn ogen tegen blootstelling toe te schrijven aan exophthalmos, is de zonnebril het handelsmerk van Duitse zanger Heino geworden.
Andere functies
Hoewel een niet-getinte bril zelden wordt gedragen zonder het praktische doel om het gezichtsvermogen te corrigeren of de ogen te beschermen, is de zonnebril om verschillende andere redenen populair geworden en wordt hij soms zelfs binnen of 's nachts gedragen.
Een zonnebril kan gedragen worden om de ogen te verbergen. Ze kunnen oogcontact onmogelijk maken, wat intimiderend kan zijn voor mensen die geen zonnebril dragen; het vermeden oogcontact kan ook het in sommige kringen wenselijk geachte (of "koele") detachement van de drager aantonen. Oogcontact kan nog effectiever worden vermeden door het gebruik van een spiegelende zonnebril. Een zonnebril kan ook gebruikt worden om emoties te verbergen; dit kan variëren van het verbergen van knipperen tot het verbergen van huilen en de daaruit voortvloeiende rode ogen. In alle gevallen heeft het verbergen van de ogen gevolgen voor de non-verbale communicatie; dit is nuttig in poker, en veel professionele pokerspelers dragen een zwaar getinte bril binnenshuis tijdens het spelen, zodat het moeilijker is voor tegenstanders om verhalen te lezen die oogbewegingen met zich meebrengen en zo een voordeel te behalen.
 
Kunstenaar M.I.A. draagt een zonnebril als onderdeel van haar kostuum voor het Outside Lands Music and Arts Festival.
Ook modetrends kunnen een reden zijn om een zonnebril te dragen, met name designerzonnebrillen van hoogwaardige modemerken. Zonnebrillen met een bepaalde vorm kunnen in de mode zijn als modeaccessoire. De relevantie van zonnebrillen binnen de mode-industrie heeft prominente mode-editors beoordelingen van de jaarlijkse trends in zonnebrillen en modeshows met zonnebrillen als een primaire of secundaire component van een look.[26] Mode trends kunnen ook putten uit het "coole" imago van zonnebrillen en de associatie met een bepaalde levensstijl, in het bijzonder de nauwe band tussen zonnebrillen en het strandleven. In sommige gevallen is deze verbinding de kern van een heel merk.
Mensen kunnen ook een zonnebril dragen om een abnormaal uiterlijk van hun ogen te verbergen. Dit kan het geval zijn voor mensen met een ernstige visuele beperking, zoals blinden, die een zonnebril kunnen dragen om te voorkomen dat anderen zich ongemakkelijk voelen. De veronderstelling is dat het voor een ander wellicht comfortabeler is om de verborgen ogen niet te zien dan abnormale ogen of ogen die in de verkeerde richting lijken te kijken. Mensen kunnen ook een zonnebril dragen om verwijde of gecontracteerde pupillen te verbergen, bloeddoorlopen ogen als gevolg van drugsgebruik, chronische donkere kringen of kraaienpootjes, recent lichamelijk misbruik (zoals een zwart oog), exophthalmos (uitpuilende ogen), een staar, of ogen die ongecontroleerd rukken (nystagmus).
Van wetsovertreders is bekend dat ze een zonnebril dragen tijdens of na het plegen van een misdrijf als hulpmiddel bij het verbergen van hun identiteit.[27]
Normen
De internationale norm voor zonnebrillen is ISO 12312, die in 2013 werd gepubliceerd[28]. Deel 1 specificeert de fysische en optische eigenschappen van glazen, inclusief een reeks UV-beschermingsniveaus. Deel 2 specificeert de testmethoden die worden gebruikt om de overeenstemming met deel 1 te controleren.[29].
 
Vanaf 2009 geeft de Europese CE-markering aan dat de glazen daadwerkelijk een veilig niveau van bescherming tegen de zon bieden.
Australië
Australië introduceerde 's werelds eerste nationale normen voor zonnebrillen in 1971. [vermelding nodig] Ze werden in 1990 bijgewerkt en uitgebreid naar AS 1067.1-1990 Zonnebrillen en modieuze brillen (incl. Deel 1 Veiligheidseisen en Deel 2 Prestatie-eisen), en in 2003 vervangen door AS/NZS 1067:2003 Zonnebrillen en modieuze brillen. De Australische norm AS-NZS 1067 definieert normen voor zonnebrillen met betrekking tot zowel UVA (golflengten tussen 315 nm en 400 nm) als UVB-transmissie.31] De vijf waarden voor de transmissie (filter) onder deze norm zijn gebaseerd op de hoeveelheid geabsorbeerd licht, 0 tot 4, waarbij "0" een zekere bescherming biedt tegen UV-straling en zonverblinding, en "4" een hoog beschermingsniveau aangeeft, maar niet te dragen tijdens het rijden.
Europa
De Europese norm EN 1836:2005 heeft vier overdrachtsvermogens: "0" voor onvoldoende UV-bescherming, "2" voor voldoende UHV-bescherming, "6" voor een goede UHV-bescherming en "7" voor een "volledige" UHV-bescherming, wat betekent dat niet meer dan 5% van de 380 nm-stralen worden overgedragen. Producten die aan de norm voldoen, krijgen een CE-markering. Er bestaat geen Europese classificatie voor transmissiebescherming voor straling tot 400 nm ("UV400"), zoals vereist in andere landen (incl. de Verenigde Staten) en aanbevolen door deskundigen.[17] De huidige Europese norm, EN 1836:2005, werd voorafgegaan door de oudere normen EN 166:1995 (Personal eye protection - Specifications), EN167: 1995 (Persoonlijke oogbescherming - Optische beproevingsmethoden) en EN168: 1995 (Persoonlijke oogbescherming - Niet-optische testmethoden), die in 2002 opnieuw werden gepubliceerd als een herziene norm onder de naam EN 1836:1997 (die twee amendementen bevatte). Naast filtering bevat de norm ook eisen voor minimale robuustheid, etikettering, materialen (niet giftig voor contact met de huid en niet brandbaar) en het ontbreken van uitsteeksels (om schade bij het dragen ervan te voorkomen).[29] Categorieën voor de Europese norm, die op het frame moeten worden gemarkeerd:[32][33][33].
Categorie 0 - 80%-100% transmissie - voor mode, gebruik binnenshuis, of bewolkte dagen
Categorie 1 - 43%-80% transmissie - lage blootstelling aan de zon - lage blootstelling aan de zon
Categorie 2 - 18%-43% transmissie - gemiddelde blootstelling aan de zon - gemiddelde blootstelling aan de zon
Categorie 3 - 8%-18% transmissie - sterke helderheid, licht gereflecteerd door water of sneeuw
Categorie 4 - 3%-8% transmissie - intense zonneschijn voor hoge bergen, gletsjers; niet voor gebruik tijdens het rijden of op de weg.
Verenigde Staten
Zonnebrillen die in de Verenigde Staten worden verkocht, worden gereguleerd door de Food and Drug Administration en moeten voldoen aan de veiligheidsnormen. De Amerikaanse standaard is ANSI Z80.3-2001,[34] die drie transmissiecategorieën omvat. Volgens deze norm moet de lens een UVB-transmissie (280 tot 315 nm) van niet meer dan één procent hebben en een UVA-transmissie (315 tot 380 nm) van niet meer dan 0,3 maal de visuele lichttransmissie. De ANSI Z87.1-2003-norm bevat eisen voor elementaire impact en een hoge impactbescherming. Bij de basisexperimenteertest wordt een stalen kogel van 2,54 cm op de lens gevallen vanaf een hoogte van 127 cm. Bij de hoge snelheidstest wordt een stalen kogel van 6,35 mm (1/4 in) op de lens geschoten bij 45,72 m/s (150 ft/s). Om beide tests te doorstaan, mag geen enkel deel van de lens het oog raken. [35]
Speciaal gebruik
Rijden met een landvoertuig
Bij het besturen van een voertuig, vooral bij hoge snelheid, kan verblindende verblinding door een lage zon, of door licht dat weerkaatst wordt door sneeuw, plassen, andere voertuigen of zelfs de voorkant van het voertuig, dodelijk zijn. Een zonnebril kan beschermen tegen verblinding tijdens het rijden. Er moet aan twee criteria worden voldaan: het zicht moet helder zijn en de bril moet voldoende licht in de ogen laten komen voor de rijomstandigheden. Een zonnebril voor algemeen gebruik kan te donker zijn of anderszins ongeschikt om in te rijden.
De Automobielvereniging en de Federatie van Fabricage Opticiens hebben richtlijnen opgesteld voor de selectie van zonnebrillen voor het rijden. Variabele tinten of fotochromische lenzen verhogen hun optische dichtheid bij blootstelling aan UV-licht en keren terug naar hun heldere toestand wanneer de UV-helderheid afneemt. De voorruiten van de auto filteren UV-licht,[36][37][37], waardoor de reactie van de lenzen wordt vertraagd en beperkt en ze ongeschikt worden om te rijden, omdat ze te donker of te licht kunnen worden voor de omstandigheden. Sommige fabrikanten produceren speciale fototrope lenzen die zich tijdens het rijden aanpassen aan de verschillende lichtomstandigheden.
Lenzen met een vaste tint worden gesorteerd op basis van de optische dichtheid van de tint; in de Britse zonnebril moet een etiket worden aangebracht en het nummer van de filtercategorie worden vermeld. Lenzen met een lichttransmissie van minder dan 75% zijn ongeschikt om 's nachts te rijden en lenzen met een lichttransmissie van minder dan 8% (categorie 4) zijn op elk moment ongeschikt om te rijden; ze moeten volgens de Britse wetgeving worden voorzien van het opschrift "Not suitable for driving and road use". Geel getinte lenzen worden ook niet aanbevolen voor 's nachts. Vanwege de lichtniveaus in de auto worden voor het rijden overdag lenzen van filtercategorie 2 aanbevolen die tussen 18% en 43% van het licht doorlaten. Gepolariseerde lenzen hebben normaal gesproken een vaste tint en kunnen de weerkaatste schittering meer verminderen dan niet-gepolariseerde lenzen van dezelfde dichtheid, vooral op natte wegen.
Gegradueerde lenzen, waarvan het onderste gedeelte lichter is dan het bovenste, kunnen het makkelijker maken om de bedieningselementen in de auto te zien. Alle zonnebrillen moeten worden gemerkt als zijnde in overeenstemming met de norm voor de regio waar ze worden verkocht. Een antireflectie coating wordt aanbevolen, en een harde coating om de lenzen tegen krassen te beschermen. Zonnebrillen met diepe zijarmen kunnen het zicht aan de zijkant of de omtrek blokkeren en worden niet aanbevolen voor het rijden.[38].
Hoewel sommige van deze brillen goed genoeg zijn om 's nachts te rijden, wordt het sterk afgeraden om dit te doen, vanwege de veranderingen in de verschillende lichtintensiteiten, vooral bij gebruik van een geel getinte veiligheidsbril. Het belangrijkste doel van deze bril is om de drager te beschermen tegen stof en smogdeeltjes die tijdens het rijden op hoge snelheid in de ogen terechtkomen.
Vliegtuig beloodsen
Veel van de criteria voor het dragen van een zonnebril bij het besturen van een vliegtuig zijn vergelijkbaar met die voor landvoertuigen. De bescherming tegen UV-straling is belangrijker, omdat de intensiteit ervan toeneemt met de hoogte. Gepolariseerde glazen zijn ongewenst, omdat de voorruiten van vliegtuigen vaak gepolariseerd zijn, opzettelijk of onopzettelijk, waarbij Moiré-patronen door de voorruit worden getoond en sommige LCD's die door instrumenten worden gebruikt, gepolariseerd licht uitstralen en kunnen dimmen of verdwijnen wanneer de piloot zich omdraait om ze te bekijken.
Sport
In dit gedeelte worden geen bronnen genoemd. Help deze sectie te verbeteren door citaten toe te voegen aan betrouwbare bronnen. Ongewonnen materiaal kan worden aangevochten en verwijderd. (November 2013) (Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht kunt verwijderen).
 
Zonnebril gedragen door een oceaankayaker
Net als correctiebrillen moeten zonnebrillen aan speciale eisen voldoen wanneer ze worden gedragen voor de sport. Ze hebben splintervrije en slagvaste lenzen nodig; een riem of andere bevestiging wordt meestal gebruikt om de bril op zijn plaats te houden tijdens sportactiviteiten, en ze hebben een neuskussen.
Voor de watersport zijn de zogenaamde waterzonnebrillen (ook wel surfbrillen of waterbrillen genoemd) speciaal aangepast voor gebruik in turbulent water, zoals de branding of het wildwater. Naast de functies voor sportbrillen kunnen waterzonnebrillen ook een verhoogd drijfvermogen hebben om te voorkomen dat ze zinken als ze eraf komen, en ze kunnen een ontluchting of een andere methode hebben om het beslaan van de bril te voorkomen. Deze zonnebril wordt gebruikt in watersporten zoals surfen, windsurfen, kiteboarden, wakeboarden, kajakken, jetskiën, bodyboarden en waterskiën.
Bergbeklimmen of reizen over gletsjers of sneeuwvelden vereisen een bovengemiddelde oogbescherming, omdat het zonlicht (inclusief ultraviolette straling) op grotere hoogtes intenser is en sneeuw en ijs extra licht reflecteren. Populaire beglazingen voor dit gebruik zijn de zogenaamde gletsjerglazen of gletsjerbrillen. Ze hebben meestal zeer donkere ronde lenzen en leren oogkleppen aan de zijkanten, die de ogen beschermen door de zonnestralen rond de randen van de lenzen te blokkeren.
In het Amerikaanse voetbal waren ooit speciale, schaduwrijke vizieren toegestaan; Jim McMahon, quarterback voor de Chicago Bears en San Diego Chargers, gebruikte tijdens zijn professionele voetbalcarrière een zonneklep vanwege een oogletsel bij kinderen en droeg bijna altijd een donkere zonnebril wanneer hij geen voetbalhelm droeg. Verduisterde vizieren vereisen nu op de meeste niveaus van het spel een doktersvoorschrift, vooral omdat het hersenschuddingsprotocol vereist dat ambtenaren een speler in de ogen kijken, iets wat moeilijk wordt gemaakt door getinte vizieren [39].
Zwembril
Ruimte
 
2006: De Zweedse astronaut Christer Fuglesang draagt een bril tijdens een bouwmissie voor het Internationale Ruimtestation.
Speciale bescherming is nodig voor ruimtereizen omdat het zonlicht veel intenser en schadelijker is dan op aarde, waar het altijd door de atmosfeer wordt gefilterd. Zonnebescherming is nodig tegen veel hogere UV-straling en zelfs tegen schadelijke infraroodstraling, zowel binnen als buiten het ruimtevaartuig. In het ruimtevaartuig dragen astronauten een zonnebril met donkerdere lenzen en een dunne beschermende gouden coating. Tijdens ruimtewandelingen functioneert het vizier van de astronautenhelmen, dat ook een dunne gouden coating heeft voor extra bescherming, als sterke zonnebril.[40][41][42][42] De monturen van zonnebrillen en corrigerende brillen die in de ruimte worden gebruikt, moeten aan speciale eisen voldoen. Ze moeten flexibel en duurzaam zijn en moeten stevig in een nul-zwaartepunt passen. Een betrouwbare pasvorm is vooral belangrijk bij het dragen van een correctiebril onder strakke helmen en in ruimtepakken: eenmaal in het ruimtepak kan de glijdende bril niet meer worden aangeraakt om hem terug op zijn plaats te duwen, soms wel tien uur lang. Frames en glazen moeten zo worden ontworpen dat kleine stukjes van het glas, zoals schroeven en glasdeeltjes, niet los kunnen raken, en vervolgens kunnen drijven en ingeademd worden. 90% van de astronauten draagt een bril in de ruimte, zelfs als ze op aarde geen correctiebril nodig hebben, omdat de nul-zwaartekracht en drukveranderingen tijdelijk hun gezichtsvermogen aantasten.
De eerste zonnebril die gebruikt werd bij een maanlanding was de originele pilotenzonnebril van American Optical. In 1969 werden ze gebruikt aan boord van de Eagle, de Lunar Module van Apollo 11, de eerste bemande missie om op de maan te landen.[43] Onderzoek van de NASA, voornamelijk door de wetenschappers James B. Stephens en Charles G. Miller van het Jet Propulsion Laboratory (JPL), resulteerde in speciale lenzen die bescherming boden tegen het licht in de ruimte en tijdens laser- en laswerkzaamheden. De lenzen gebruikten gekleurde kleurstoffen en kleine deeltjes zinkoxide, die ultraviolet licht absorberen en ook worden gebruikt in zonnebrandcrèmes. Het onderzoek werd later uitgebreid naar verdere aardse toepassingen, zoals woestijnen, bergen en kantoren met fluorescentielampen, en de technologie werd commercieel op de markt gebracht door een Amerikaans bedrijf.[44] Sinds 2002 gebruikt NASA het frame van het designmodel Titan Minimal Art van het Oostenrijkse bedrijf Silhouette, gecombineerd met speciaal donkere lenzen die door het bedrijf en "de" NASA-opticien Keith Manuel gezamenlijk zijn ontwikkeld. Het frame is met 1,8 gram zeer licht en heeft geen schroeven of scharnieren die kunnen loskomen.[40].
1969 aan boord van de Adelaar: Buzz Aldrin bergt zijn zonnebril op voor de landing van de maan.
1969: Helmvizier dat Aldrin's ogen op de maan beschermt.
Bouw
Lens
 
Een reeks zonnebrilmodellen met lenzen van verschillende kleuren, te koop in New York City.
 
Verschillende reflectiekarakteristieken en variaties in glasspanning worden gedemonstreerd wanneer ze door een polariserende lens worden gefotografeerd (onderste foto).
De kleur van de lens kan variëren afhankelijk van stijl, mode en doel, maar voor algemeen gebruik wordt aanbevolen om rode, grijze, groene of bruine kleurvervorming te vermijden of te minimaliseren, wat de veiligheid bij bijvoorbeeld het besturen van een auto of een schoolbus kan beïnvloeden.
Grijze en groene lenzen worden als neutraal beschouwd omdat ze de echte kleuren behouden.
Bruine lenzen veroorzaken enige kleurvervorming, maar verhogen ook het contrast.
Turquoise lenzen zijn goed voor gemiddelde en hoge lichtomstandigheden, omdat ze goed zijn in het verbeteren van het contrast, maar geen significante kleurvervorming veroorzaken.
Geel is "optimaal voor objectdefinitie, maar creëert een hard zichtbaar licht"; amber "laat naar verluidt verre objecten duidelijker lijken, vooral in sneeuw of nevel. Deze lenzen zijn populair bij skiërs, jagers, schippers en piloten".[20].
Blauwe of paarse lenzen zijn populair bij schutters omdat ze het contrast van oranje doelen tegen groene bladeren of grasachtige achtergronden vergroten.[45].
Met de introductie van kantoorautomatisering kunnen ergonomen een licht getinte bril aanbevelen voor gebruik door beeldschermbedieners, om het contrast te vergroten.
Terwijl sommige blauwe blokkerende zonnebrillen (zie hierboven) worden geproduceerd als gewone zonnebril voor blootstelling aan fel zonlicht, blokkeren andere zonnebrillen - met name voor maculaire degeneratiepatiënten - niet het licht of andere kleuren om goed te functioneren in normaal daglicht en zelfs zwak zonlicht.17] Deze laatste laten de doorgang van voldoende licht toe zodat de normale avondactiviteiten kunnen doorgaan, terwijl het licht dat de productie van het hormoon melatonine verhindert, wordt geblokkeerd. [citaat nodig] Blauw-blokkerende getinte glazen, d.w.z. amber of geel, worden soms aanbevolen om slapeloosheid te behandelen; ze worden gedragen in kunstlicht in het donker, om het circadiane ritme te herstellen en een vertraagde slaapstoornis te behandelen.[46][47][47].
Sommige modellen hebben gepolariseerde lenzen, gemaakt van gepolariseerde kunststofplaten van Polaroid, om de schittering te verminderen die wordt veroorzaakt door licht dat wordt gereflecteerd door niet-metalen oppervlakken zoals water (zie Brewster's hoek voor hoe dit werkt) en door gepolariseerde diffuse luchtstraling (lichtkoepel). Dit kan vooral nuttig zijn om tijdens het vissen onder het wateroppervlak te kijken.
 
Atleet Mo Farah draagt iriserende lenzen in Doha Qatar.
Een gespiegelde coating kan op de lens worden aangebracht. Deze gespiegelde coating leidt een deel van het licht af wanneer het de lens raakt, zodat het niet door de lens wordt doorgegeven, waardoor het nuttig is in heldere omstandigheden; het reflecteert echter niet noodzakelijkerwijs ook UV-straling. Gespiegelde coatings kunnen door de fabrikant in elke gewenste kleur worden gemaakt voor styling- en modedoeleinden. De kleur van het gespiegelde oppervlak is irrelevant voor de kleur van de lens. Een grijze lens kan bijvoorbeeld een blauwe spiegelcoating hebben en een bruine lens kan een zilveren coating hebben. Zonnebrillen van dit type worden ook wel spiegelkappen genoemd. Een spiegelcoating wordt niet heet in de zon en voorkomt de verspreiding van stralen in de lens.
Zonnebril lenzen zijn gemaakt van glas, plastic of SR-91. Kunststof lenzen worden meestal gemaakt van acryl, polycarbonaat, CR-39 of polyurethaan. Glazen lenzen hebben de beste optische helderheid en krasbestendigheid, maar zijn zwaarder dan plastic lenzen. Ze kunnen ook versplinteren of breken bij een botsing. Kunststof lenzen zijn lichter en breukvast, maar hebben meer kans op krassen. Polycarbonaat plastic lenzen zijn het lichtst en zijn ook bijna breukvast, waardoor ze goed zijn voor bescherming tegen schokken. CR-39 is de meest voorkomende kunststof lens, vanwege het lage gewicht, de hoge krasbestendigheid en de lage transparantie voor ultraviolette en infrarode straling. SR-91 is een eigen materiaal dat werd geïntroduceerd door Kaenon Polarized in 2001. Kaenon's lensformule was het eerste niet-polycarbonaat materiaal dat de ANSI Z.87.1-test met hoge impact doorstond. Bovendien was het de eerste die deze passerende score combineerde met de hoogste cijfers voor lenshelderheid. Jerry Garcia's zonnebril had een polykrypton-C soort lens die in 1995 'cutting edge' was.
Elk van de bovenstaande eigenschappen, kleur, polarisatie, gradatie, spiegeling en materialen, kunnen worden gecombineerd in de lens voor een zonnebril. Een hellingsglazen zijn donkerder aan de bovenkant van de lens, waar de lucht wordt bekeken en transparant aan de onderkant. Corrigerende lenzen of brillen kunnen worden vervaardigd met gekleurde of verduisterde lenzen of brillen om als zonnebril te dienen. Een alternatief is het gebruik van een correctiebril met secundaire lenzen zoals een overmaatse zonnebril die over de gewone bril past, een clip-on lens die voor de bril wordt geplaatst en een opklapbare bril die voorzien is van een donkere lens die kan worden omgeklapt wanneer deze niet wordt gebruikt (zie hieronder). Fototrope lenzen worden geleidelijk donkerder bij blootstelling aan ultraviolet licht.
Frames
In dit gedeelte worden geen bronnen genoemd. Help deze sectie te verbeteren door citaten toe te voegen aan betrouwbare bronnen. Ongewonnen materiaal kan worden aangevochten en verwijderd. (November 2013) (Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht kunt verwijderen).
 
Dit zonnebril oogschild maakt gebruik van een nylon half montuur en verwisselbare lenzen.
Frames worden meestal gemaakt van kunststof, nylon, een metaal of een metaallegering. Nylon frames worden meestal gebruikt in de sport omdat ze licht van gewicht en flexibel zijn. Ze zijn in staat om licht te buigen en terug te keren naar hun oorspronkelijke vorm in plaats van te breken wanneer er druk op hen wordt uitgeoefend. Deze flex kan er ook toe bijdragen dat de bril een betere grip heeft op het gezicht van de drager. Metalen frames zijn meestal stijver dan nylon frames, waardoor ze gemakkelijker beschadigd kunnen raken wanneer de drager deelneemt aan sportactiviteiten, maar dit wil niet zeggen dat ze niet voor dergelijke activiteiten kunnen worden gebruikt. Omdat de metalen frames stugger zijn, hebben sommige modellen veerbelaste scharnieren om het gezicht van de drager beter te kunnen vasthouden. Het uiteinde van de rusthaak en de brug over de neus kunnen worden gestructureerd of zijn voorzien van rubber of kunststof om de grip te verbeteren. De uiteinden van de rusthaak zijn meestal gebogen zodat ze zich om het oor wikkelen; sommige modellen hebben echter rechte rusthaken. Oakley, bijvoorbeeld, heeft rechte haken op al hun brillen, die ze liever "oorstelen" noemen.
In de afgelopen jaren zijn fabrikanten verschillende houtsoorten gaan gebruiken om frames voor zonnebrillen te maken. Materialen zoals bamboe, ebbenhout, rozenhout, perenhout, walnoot en zebrahout worden gebruikt, waardoor ze niet giftig en bijna allergievrij zijn. De constructie van een houten frame bestaat uit het lasersnijden van houten planken. Reeds gezaagd en geslepen tot een uniforme grootte, wordt een polijstschijf gebruikt om elk stuk afzonderlijk te schuren en te polijsten voordat het wordt geassembleerd. De laseruitsnijdingen van hout worden dan (meestal) laag op laag met de hand aan elkaar gelijmd tot een houten frame. Sommige merken hebben geëxperimenteerd met gerecycled hout van objecten zoals skateboards, whiskyvaten en honkbalknuppels. Shwood, bijvoorbeeld, heeft geëxperimenteerd met deze materialen, ze hebben zelfs gerecycled krantenpapier gebruikt om frames te maken.
Het uiteindelijke uiterlijk kan variëren afhankelijk van de kleur, het type en de afwerking. Bij houten zonnebrillen komen verschillende tinten bruin, beige, bordeauxrood of zwart het meest voor. Houten zonnebrillen zijn er in verschillende uitvoeringen en vormen. Deze zonnebrillen zijn echter meestal duurder dan de conventionele kunststof-, acetaat- of metalen monturen en vereisen meer zorg. Ze zijn beroemd gedragen door mensen als Beyoncé, Snoop Dogg en Machine Gun Kelly.
Er kunnen frames worden gemaakt om de lenzen op verschillende manieren vast te houden. Er zijn drie veel voorkomende stijlen: volledig frame, half frame en kaderloos. Een bril met volledig montuur heeft het montuur rondom de lenzen. De helft van de monturen gaat slechts om de helft van de lens; meestal worden de monturen bevestigd aan de bovenkant van de lenzen en aan de kant bij de bovenkant. Een bril zonder montuur heeft geen montuur rond de lenzen en de oorstengels zijn direct aan de lenzen bevestigd. Er zijn twee stijlen frameloze brillen: brillen met een stuk montuurmateriaal dat de twee lenzen met elkaar verbindt, en brillen met één enkele lens met aan beide zijden oorstelen.
Sommige sportgeoptimaliseerde zonnebrillen hebben verwisselbare lenzen. Lenzen kunnen eenvoudig worden verwijderd en geruild voor een andere lens, meestal van een andere kleur. Het doel is om de drager in staat te stellen gemakkelijk van brillenglazen te wisselen wanneer de lichtomstandigheden of activiteiten veranderen. De redenen hiervoor zijn dat de kosten van een set lenzen lager zijn dan de kosten van een apart brillenglas en dat het dragen van extra lenzen minder omvangrijk is dan het dragen van meerdere brillenparen. Het maakt het ook mogelijk om eenvoudig een set lenzen te vervangen als ze beschadigd zijn. Het meest voorkomende type zonnebril met verwisselbare lenzen heeft één enkele lens of schild dat beide ogen bedekt. Stijlen die gebruik maken van twee lenzen bestaan ook, maar zijn minder gebruikelijk.
Neusbrug
Neusbruggen bieden ondersteuning tussen de lens en het gezicht. Ze voorkomen ook drukplekken veroorzaakt door het gewicht van de lens of het montuur op de wangen. Mensen met grote neuzen kunnen een lage neusbrug op hun zonnebril nodig hebben. Mensen met een gemiddelde neuzen kunnen een lage of middelhoge neusbrug nodig hebben. Mensen met een kleine neus kunnen een zonnebril met hoge neusbruggen nodig hebben om vrij spel te krijgen.
Mode (alfabetisch)
Deze sectie heeft extra citaten nodig voor verificatie. Help dit artikel te verbeteren door citaten toe te voegen aan betrouwbare bronnen. Ongewonnen materiaal kan worden aangevochten en verwijderd.
Vind bronnen: "Zonnebril" - nieuws - kranten - boeken - geleerde - JSTOR (augustus 2014) (Leer hoe en wanneer u deze sjabloonboodschap kunt verwijderen).
De volgende typen sluiten elkaar niet allemaal uit; een bril kan bijvoorbeeld in Aviator-stijl zijn met gespiegelde lenzen.
Vlieger
Hoofdartikel: Zonnebril voor de vliegenier
 
Zonnebril voor de vliegenier
Een pilotenzonnebril heeft oversized tranenvormige lenzen en een dun metalen montuur. Het ontwerp werd in 1936 geïntroduceerd door Bausch & Lomb voor uitgifte aan Amerikaanse militaire piloten. Als een modestatement, worden pilotenzonnebrillen vaak gemaakt in gespiegelde, gekleurde en omwikkelde stijlen.
Het model won voor het eerst aan populariteit in de jaren veertig van de vorige eeuw toen Douglas MacArthur voor het eerst met een paar werd gezien in het Pacific Theatre. Het was echter aan het eind van de jaren zestig, toen de monturen op grote schaal werden gebruikt met de opkomst van de hippie tegencultuur, die de voorkeur gaf aan grote metalen zonnebrillen. Het merk werd een icoon van de jaren '70, gedragen door onder andere Paul McCartney en Freddie Mercury, en werd ook gebruikt als voorgeschreven bril. De associatie van de piloten met de discocultuur leidde tot een afname van hun populariteit in 1980. Het model werd in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw in beperktere mate gebruikt, mede dankzij een productplaatsingsovereenkomst uit 1982, die met name in Top Gun en Cobra te zien was, waarbij beide films in 1986 met 40% toenamen. Rond 2000 werden de piloten weer populair, toen de hippiebeweging een korte opleving beleefde en een prominente plaats innam in de MTV-show Jackass.
Browline
Hoofdartikel: Browline glazen
Gebaseerd op het gelijknamige brillenontwerp hebben de wenkbrauwenglazen harde kunststof of hoornen armen en de bovenste delen zijn verbonden met een draadonderstel. Een traditionele, conservatieve stijl gebaseerd op een ontwerp uit het midden van de 20e eeuw, werden de wenkbrauwen in de jaren tachtig aangepast tot zonnebrilvorm en werd al snel een van de meest populaire stijlen; het is afgenomen en is in de decennia die volgden in populariteit gestegen.[48].
Overmaats
 
Oversized zonnebril à la Jackie O
Oversized zonnebrillen, die in de jaren tachtig in de mode waren, worden nu vaak gebruikt voor humoristische doeleinden. Ze komen meestal in felle kleuren met gekleurde lenzen en kunnen goedkoop worden gekocht.
De zanger Elton John droeg in het midden van de jaren zeventig soms een te grote zonnebril op het podium als onderdeel van zijn Captain Fantastic act.
Sinds het einde van de jaren 2000 is een matig grote zonnebril een modetrend geworden. Er zijn vele variaties, zoals de hieronder besproken "Onassis" en de Dior witte zonnebril.
Onassisbrillen of "Jackie O's" zijn zeer grote zonnebrillen die door vrouwen gedragen worden. Deze stijl van zonnebril zou de zonnebril nabootsen die Jacqueline Kennedy Onassis in de jaren '60 het meest bekende type zonnebril droeg. De bril blijft populair bij vrouwen, en beroemdheden kunnen hem gebruiken, zogenaamd om zich te verbergen voor paparazzi.
Een te grote zonnebril, vanwege het grotere montuur en de grotere lenzen, is nuttig voor mensen die de schijnbare grootte of de boog van hun neus proberen te minimaliseren. Een te grote zonnebril biedt ook meer bescherming tegen zonnebrand vanwege de grotere delen van de huid die ze bedekken, hoewel zonnebrandcrème nog steeds moet worden gebruikt.
Rolluiken
Hoofdartikel: Rolluiken
De rolluiken werden eind jaren veertig uitgevonden, werden begin jaren tachtig een rage en hebben in het begin van de jaren tachtig een heropleving meegemaakt in het begin tot medio 2010. In plaats van gekleurde lenzen, verminderen ze de blootstelling aan de zon door middel van een set parallelle, horizontale luiken (zoals een klein raamluik). Het principe is niet om het licht te filteren, maar om de hoeveelheid zonnestralen die in de ogen van de drager van de bril van de Inuit te verminderen, net als bij de Inuitbril (zie hierboven). Om UV-bescherming te bieden, worden naast de rolluiken soms ook lenzen gebruikt; zo niet, dan bieden ze onvoldoende bescherming tegen ultraviolette straling en blauw licht.
Theeën
In dit gedeelte worden geen bronnen genoemd. Help deze sectie te verbeteren door citaten toe te voegen aan betrouwbare bronnen. Ongewonnen materiaal kan worden aangevochten en verwijderd. (November 2013) (Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht kunt verwijderen).
 
Theeschaduw zonnebril
"Theeshades' (soms ook wel 'John Lennon-brillen', 'Round Metal' of soms 'Granny Glasses' genoemd) waren een soort psychedelische kunstgraszonnebril die vaak gedragen werd, meestal om zuiver esthetische redenen, door leden van de tegencultuur uit de jaren zestig. Popiconen als Mick Jagger, Roger Daltrey, John Lennon, Jerry Garcia, Boy George, Liam Gallagher, Suggs, Ozzy Osbourne, Duckie (Jon Cryer) in Pretty in Pink en Jodie Foster's personage in de film Pretty in Pretty in Pink en Jodie Foster's film Taxi Driver droegen allemaal theeshades. Het oorspronkelijke theeschaduwontwerp bestond uit middelgrote, perfect ronde lenzen, ondersteund door voetzolen op de brug van de neus en een dun draadframe. Toen theeshades eind jaren zestig populair werden, werden ze vaak uitgewerkt: Lenzen werden uitvoerig gekleurd, gespiegeld, en geproduceerd in te grote maten, en met de ijzeren oorstukken overdreven. Een unieke gekleurde of verduisterde glazen lens kreeg meestal de voorkeur. Moderne versies hebben meestal plastic lenzen, net als veel andere zonnebrillen. Theeshades zijn vandaag de dag moeilijk te vinden in de winkels, maar ze zijn nog steeds te vinden op vele kostuumwebsites en in sommige landen.
De term is nu in onbruik geraakt, hoewel er in de literatuur van die tijd nog steeds verwijzingen te vinden zijn. "Teashades" werd ook gebruikt om een bril te beschrijven die gedragen werd om de effecten van recreatieve drugs zoals marihuana (bindvliesinjectie) of heroïne (pupillaire vernauwing) of gewoon bloeddoorlopen ogen te verbergen.
Wayfarer
Hoofdartikel: Ray-Ban Wayfarer
 
Oorspronkelijke Ray-Ban Wayfarer
De Ray-Ban Wayfarer is een (meestal) plastic ontwerp voor zonnebrillen van het bedrijf Ray-Ban, dat door het bedrijf Ray-Ban wordt geproduceerd. De trapeziumvormige lenzen, geïntroduceerd in 1952, zijn aan de bovenkant breder dan aan de onderkant (geïnspireerd door de destijds populaire Browline brillenglazen) en werden gedragen door James Dean, Roy Orbison, Elvis Presley, Bob Marley, The Beatles en andere acteurs en zangers. De oorspronkelijke lijsten waren zwart; later werden er lijsten in vele verschillende kleuren geïntroduceerd. Ook op de hoeken is vaak een zilveren stuk te vinden. Sinds het begin van de jaren tachtig hebben de makers ook varianten van het model ontwikkeld, met name het in 1982 geïntroduceerde Clubmaster-model, voornamelijk Browlines van kunststof.
Deze waren vooral populair aan het einde van de jaren vijftig en in de jaren zestig (in verband met de rock-and-roll/blues en de Mod-culturen), voordat plastic glas werd verplaatst door metalen randen die populair waren in de tegencultuur. In de late jaren 1970, de opkomst van de New wave muziek, de nieuwe romantiek en de populariteit van The Blues Brothers, afgezien van de nostalgie van de jaren '50 en '60 en de anti-disco backlash later bracht het model uit de bijna-pensionering, en werd het het meest verkochte model tussen 1980 en 1999 geholpen door een lucratieve 1982 productplaatsing deal, die het op vele films en tv-shows zoals The Breakfast Club en Moonlighting zet. De nostalgie van de jaren tachtig en de invloed van de hipster-subcultuur en de televisieserie Mad Men gaven Wayfarers na een terugval in de jaren negentig en tweeduizend weer een impuls, mede dankzij een herontwerp van 2000 (New Wayfarer), dat sinds 2012 de Aviators overtrof.
Wrap-around
 
Gespiegelde, gespiegelde zonnebril met spiegelende wikkels
Wrap-arounds zijn een zonnebril die gekenmerkt wordt door een sterke kromming, om het gezicht te omsluiten. Ze kunnen een enkele gebogen halfronde lens hebben die beide ogen en een groot deel van hetzelfde gebied van het gezicht bedekt met een beschermende bril, meestal met een minimaal plastic montuur en een enkel stuk plastic dat dient als een neusstuk. Een bril die als wraparound wordt beschreven, kan ook twee lenzen hebben, maar dan met een sterk gebogen montuur.
Deze werden voor het eerst gemaakt in de jaren '60 als varianten van het Aviator model, gebruikt door Yoko Ono en Clint Eastwood in de Dirty Harry films. De moderne variant is in het midden van de jaren tachtig van de vorige eeuw sterk gegroeid, sterk gebaseerd op de toen populaire Wayfarer, maar aangepast aan een meer futuristische look. Aangezien een terugslag tegen de jaren '80 mode in de jaren '90, wraparounds werd een van de favoriete frames van het decennium.
Varianten
Clip-on
 
Clip-on zonnebril
Clip-on brillen zijn een vorm van getinte brillen die op een bril kunnen worden geknipt om de bril te beschermen tegen de zon. Een alternatief is een opklapbare bril.
Gradiënt lenzen
 
Bril met gradiëntlenzen
De hellingsgraad van de lenzen gaat van een donkerdere tint aan de bovenkant naar een lichtere tint aan de onderkant, dus hoe hoger men door de lens kijkt, hoe meer bescherming tegen zonlicht, maar hoe lager men door de lens kijkt, hoe minder bescherming er wordt geboden. Een voordeel is dat men ze binnen kan dragen zonder dat men bang hoeft te zijn om over iets te struikelen en ook de gebruiker kan laten zien. Het dragen van een zonnebril naar nachtclubs is de laatste tijd gemeengoed geworden, waar de gradiëntlens handig is. Gradiëntlenzen kunnen ook voordelig zijn voor activiteiten zoals vliegende vliegtuigen en rijdende auto's, omdat ze de bestuurder een duidelijk zicht bieden op het instrumentenpaneel, laag in het zicht en meestal verborgen in de schaduw, terwijl ze toch de schittering van de voorruit verminderen. The Independent (Londen), heeft deze zonnebrilstijl ook wel de Murphy Lens genoemd[49].
Lenzen met dubbele gradiënt zijn donker aan de bovenkant, licht in het midden en donker aan de onderkant.
De gradiënten moeten niet verward worden met bifocale en multifocale brillenglazen.
Opklapbaar
Een opklapbare zonnebril voegt de voordelen van een zonnebril toe aan een corrigerende bril, waardoor de drager de getinte lenzen kan omdraaien voor gebruik binnenshuis. Een alternatief zijn clip-on glazen.
Gespiegeld
Hoofdartikel: Gespiegelde zonnebril
 
Gespiegelde vliegeniers
Gespiegelde lenzen hebben een metalen, gedeeltelijk reflecterende coating op het buitenoppervlak in combinatie met een getinte glazen lens. Gespiegelde lenzen van verschillende kleuren kunnen het scala aan modestijlen uitbreiden.
Copyright © December 2023 Wielersport Math Salden bv. All rights reserved.